Όταν ο μπαμπάς απολύθηκε γιατί ήταν stage κι τη μαμά την διώξανε από την δουλειά, πήγαμε να μείνουμε μαζί με τη γιαγιά στο χωριό.
Η γιαγιά μου είναι καλή και πολύ πλούσια.
Παίρνει 360 ευρώ σύνταξη απ’ τον ΟΓΑ και τώρα που μένουμε μαζί της, μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι....
Την περασμένη Κυριακή φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαϊ. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν κατάλαβα, γιατί η μαμά είπε στον μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα του θεού! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Θανάση;».
Κι ο μπαμπάς είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;»
Και μετά η μαμά δεν είπε τίποτα και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.
Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο μπαμπάς και η μαμά λυπηθήκανε πολύ, κλαίγανε και λέγανε:
«Τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουν τη γιαγιά, όπως ο θείος Γιώργος είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το αγριογούρουνο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο του φαρμακείου.
Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι.
Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο μπαμπάς: «δική μας είναι η γιαγιά κι ότι θέλουμε την κάνουμε».
Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι.
Καμιά φορά, την βάζουμε όρθια δίπλα στο παράθυρο για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο μπαμπάς).....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.