Έχει δίκιο ή καβάλησε το καλάμι;

Δευτέρα 26 Μάη, πρωί κατά της οκτώ σε κεντρικό στέκι σε κεφαλοχώρι του Άνω Καλαμά απολαμβάνει το καφέ του, πρωτοκλασάτο κομματικό στέλεχος και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος.

Διακρίνω μια μικρή νευρικότητα, μια ανησυχία;

Κοιτάζει το ρολόι του και δεν λέει να αποχωριστεί το τηλέφωνο.

Το τηλέφωνο χτυπά!

Ο συνομιλητής χωρίς πολλές κουβέντες λέει:

"Πάρε στυλό και γράψε".

Μπαίνει το καφενείο και δανείζεται από την νεαρή αφεντικίνα, μπλοκ και στυλό.

"Πωγώνι συγκεντρωτικά 421, Άνω Καλαμάς 86, Άνω Πωγώνι 78, Δελβινάκι 102, Καλπάκι ………"

"Συνεχίζω με τα χωριά.

Καλπάκι  50, Δολιανά 40, Παρακάλαμος 33, Βήσσανη 17, Κεφαλόβρυσο ….."

Το τηλέφωνο κλείνει και αρχίζουν οι προσταφαιρέσεις.

Ξαφνικά το χαμόγελο παγώνει, σουφρώνει τα χείλια, σφίγγει τα δόντια, κάτι μουρμουρίζει…

Χωρίς να χάσει χρόνο παίρνει το τηλέφωνο…

Ακούγεται να λέει «Έχω πρόβλημα, δεν μου βγαίνουν, κάτι δεν πάει καλά με την Αρετή»!

"Καλά" αποκρίνεται ο συνομιλητής, "πάρε με πίσω σε δέκα λεπτά".

Ο χρόνος κυλά βασανιστικά.

Εν τω μεταξύ έρχεται και κάθεται δίπλα του “φίλος” του γνωστός «αμακαδόρος».

Παίρνει το τηλέφωνο.

Από την άλλη άκρη ακούγεται ξερή η φωνή: "Αρετή 2"!

Τα χαμόγελα επανήρθαν, τώρα κάνει κύκλους με το στυλό πάνω στο χαρτί, … στο νούμερο 421.

Γυρίζει και λέει στο φίλο του:

«Παιδιά, … δεν με ακούνε, … αν κατεβαίναμε στις δημοτικές τώρα θα παίρναμε έδρα»….